De kaars leek bijna eindeloos
maar is nu stil gedoofd.
Een leven lang zorgzaam geweest,
Gegeven en geloofd.
Een hand die zwaaide als ik ging
en nog vele mooie dingen,
zijn herinneringen aan een man,
die voor altijd afscheid van mij nam.
Je bent er niet meer, het is voorbij
Al wat je deed, dat was voor mij
Voor jou is nu de strijd gestreden
maar in mijn hart bewaar ik het verleden
Waarom heb je niet gevochten
had het dan geen zin.
Zag jij boven je het licht,
en liep je er zo in?
Hopelijk vind jij nu rust
voor ons is het zo zwaar.
Wij moeten verder leven,
heb jij het beter daar?
Wij moeten verder met z'n allen
soms met pijn en verdriet.
Maar op de vraag 'waarom',
dat antwoord krijgen wij nimmer niet.
Annita van Rumpt
gele zonnen
paarse zeeën
elke dag een nieuw schilderij
rode bomen
blauwe bomen
tekende jij voor mij
nu teken je hemelhoog
voor iedereen een regenboog
Als de wortels van je bestaan,
uit dit leven is gegaan,
twijfel je even aan de zin van het bestaan.
Toch maakt de liefde die je hebt gekregen,
en die je weer door kunt geven,
de cirkel van het leven.