Vlinder
Een mooie vlinder komt tot leven
als ze haar ogen opent begint ze te beven
ze beeft uit angst voor wat ze ziet
ze dacht aan iets moois maar dat zag ze niet
ze zag de harde wereld hoe iedereen soms kan zijn
ze durfde haar vleugels niet uit te slaan
bang voor de pijn
bang voor de pijn die ze zou voelen
bang voor de wrede wereld elke dag maar weer
haar vleugels begonnen te trillen ze kon haast niet meer
ze ging langzaam haar vleugels uitslaan
want ze wilde er gewoon voor vechten
met haar gedachten ik kan heus die harde wereld wel aan
die harde wereld waar alles draait om vreugde, boosheid en verdriet
e vloog snel weg en dacht niet aan de dingen die ze in de wereld allemaal ziet
Soms
Soms heb je het gevoel dat niemand je kent,
Dat iedereen je vanbuiten ziet,
Dat niemand ziet hoe je echt bent.
Soms wil je het allemaal gewoon even loslaten,
Je opsluiten in een stille kamer,
Dat je gewoon even niemand hoort praten.
Soms wil je je longen uit je lijf schreeuwen.
Je wilt roepen, krijsen en heel hard huilen,
Maar het enige wat je kan is geeuwen.
Soms wil je dat iedereen zich nergens mee bemoeit,
Dat jij gewoon kan doen wat jij wilt,
Dat het niemand ook maar iets boeit.
Soms is het enige wat je wil rust,
Niemand die iets zegt, niemand die iets doet.
Het vergt allemaal zoveel vechtlust.
Soms kunnen mensen het gewoon niet meer aan,
Ze hebben zoveel oplossingen bedacht, zoveel geprobeerd,
Maar aan alles heeft het niet voldaan.
Soms kunnen mensen het gewoon niet meer zien,
De mooiheid, de schoonheid van het prachtige leven,
Ieders leven telt voor tien,
Maar soms is het voor alle tien weggegeven!
ogen
Ineens zie ik je ogen
vol pijn en verdriet
ineens kijk ik in je ogen
en zie ik dat je niet van 't leven geniet
ik kijk in je ogen
en zie dat je kapot bent
in je ogen zie ik
dat je al tijden voor je angsten weg rent
als ik in je ogen kijk
zie ik zoveel gevoel
Misschien ben je ver weg
Misschien ben je ver weg,
Misschien hier dicht bij.
Maar diep van binnen blijf je altijd bij mij ..
Mijn gevoel
Niemand weet wat ik voel , niemand weet wat ik echt bedoel
iedereen ziet me lachen en praten,
maar mijn grote verdriet heeft niemand in de gaten
mijn vrolijke lach is maar schijn,
want ik wil er niemand mee tot last zijn
mijn ogen zeggen dingen die mijn mond niet kan zeggen
mijn ogen vertellen dingen die woorden niet kunnen uitleggen
over mijn wang rolt een traan
ik wou dat ik je kon laten gaan
Ik ontwaak
Ik ontwaak,
ik ontwaak uit mijn droom,
ondraaglijk is de pijn die ik voel,
het verscheurt mijn hart,
duister is mijn leven zonder enig bestaan,
het doet zoveel pijn dat ik niet bij jou kan zijn,
ik wil terug naar mijn droom
waar ik alleen maar dan bij jou kan zijn
Eindeloos donker pad
Overal duisternis op mij heen.
Een donker eindeloos pad waarover ik loop.
Geen einde in zicht.
Geen vonkje licht om mij heen.
Ik kan wel schreeuwen, huilen.
Het liefst wil ik weg.
Weg van deze wereld.
Weg van alles en iedereen die ik ken.
Het liefst ben ik er niet meer.
Het wordt steeds grauwer om mij heen.
Maar jij gaf mij een gevoel.
Een gevoel van steun, van troost.
Bij jou ben ik mezelf.
Bij jou heb ik geen masker op.
Door jou zag ik dat ik wél mensen kan vertrouwen.
Dat er wel goede mensen zijn.
Mijn pas is nog steeds eindeloos donker.
Maar het groene gras komt steeds meer terug.
Een lichtje in mij is aan gegaan.
Ik krijg mezelf langzaam aan weer terug.