Ik kijk uit het raam
en ril van angst
Ik heb me nog nooit zo gevoeld
Wat maakt mij zo bang
Is het de lucht
is het mijn bestaan
ik weet niet wat het is
maar weet wel dat ik ga
ren weg van mijn angsten
ren weg van het raam
want dan weet ik
dat het beter zal gaan
misbruikt en bedrogen,
je schreewde ga uit mijn ogen.
jij liet het mij doen,
die aller eerste keer die zoen
ik wist niet wat ik deed,
het was net een auto die te snel reed.
ik was nog maar een kind.
altijd vrolijk en goed gezind.
de drankjes lieten mij draaien,
terwijl anderen mannen in mijn zakken graaien.
waarom deed je me dat aan,
ik vroeg nog zo laat mij gaan.
ik was nog maar elf,
het ging niet allemaal vanzelf.
angst en verdriet dat was mijn leven,
ik stond elke dag van angst te beven.
jij steelde mijn lach van mijn gezicht,
was die haat nou allemaal op mij gericht
jaren lang heb ik gewacht,
op de zon die het leven werkelijk bracht.
Ik kan niet meer slapen van angst
de kou omgeeft mijn lichaam
ben bij het einde aanbeland
de scheuren in de muur
worden groter en groter
verstoppen is zinloos
het proberen te maken te laat
de kou komt al binnen
alles is al aangetast
ben al verloren
Wanneer het weer somber wordt
En het licht weer zwart zal kleuren
Daar zal een angst op je wachten
Zodat jij weer langzaam zal gaan treuren
Wanneer tranen dan komen te vallen
En verdriet weer terug zal zijn
Daar zal een lach langzaam verdwijnen
En weer gaan kwellen met de pijn