De vriendschap van een hond
De vriendschap van een hond, is een vriendschap voor het leven.
Voor een ander niet te zien, hoeveel een hond je kan geven.
Want ben je eens verdrietig, dan kijkt hij je aan,
alsof hij zeggen wil, ik zal altijd naast je staan.
En als je dan weer vrolijk bent, dan slaat hij met zijn staart
en blaft alsof hij zeggen wil, dat hebben we weer geklaard.
Zo`n vriendschap is een wonder, een wonder om te beleven.
Zo`n vriendschap kan geen mens, geen mens kan zoiets geven.
Wanneer wil je me uitlaten?
Twee bruine ogen kijken me vragend aan,
wanneer wil je met me meegaan?
Ik voel zachte haren en een natte snuit,
toe bazin, laat me uit.
Twee poten op de bank,
uit zijn keel een zacht gejank.
Toe bazin, ik heb het verdiend,
ik ben toch je allerbeste vriend.
Samen wandelen we door het stille straatje,
hij is mijn liefste maatje.
Twee dagen later
Lieve
Pasja,
Bijna dertien jaar hoorde je bij
ons gezin,
maar daar kwam plotseling
verandering in.
Zo snel hadden we het nog
niet verwacht.
Er kan veel veranderen zo
onverwacht.
Het werd de laatste tijd wel
minder
en daarvan had jij veel hinder.
Je kon niet meer hard hollen,
maar nog
wel met ons dollen!
Steeds moeilijker kon je
je mand uitkomen,
waar je veel lag te
dromen.
Soms kon je niet meer lopen,
maar daar ging ik pillen voor kopen.
Die
hielpen je dan op de been
en je kon weer
overal met ons heen.
Het liefst ging je naar
het bos,
maar ook achter de dijk liep je
graag los.
Vroeger liep je ver voorop,
maar de laatste tijd, steeds verder
achterop.
Je wil, je blijheid en
enthousiasme bleef tot het eind.
Ook toen
hield je je kop nog lang overeind.
Je
laatste uur waren we bij jou,
gelukkig maar,
want je was ons ook altijd trouw.
Plotseling
zat je rechtop en keek me aan
en dacht
misschien, nu kan ik vredig gaan.
Tot de
laatste zucht reageerde je op mijn stem,
waar ik heel dankbaar voor ben.
Ik zei
van verdriet: Pasja, dit doe je niet, dit doe je
niet!
Je mag niet doodgaan! Dat kan niet,
dat kan niet!
Plots was het gebeurd,
waardoor nu heel veel getreurd.
Op je
plaats in je mand bleef je nog tot de volgende
middag thuis,
maar toen moest je toch echt
weg van huis.
We brachten je samen voor een
crematie naar Schagerbrug
en na een moeilijk
afscheid, reden we met z'n tweeën terug.
Stil van verdriet, misschien begrijpt een
ander dat niet.
Je hebt ons tijdens je leven
zoveel fijne dingen gegeven.
Je liefde, je
vriendschap, je vrolijkheid en je trouw.
O
wat houden we van jou!!!
Daarna hebben wij
jouw rondje gelopen in het bos
en zo zonder
jou, kwamen er veel tranen los.
Er lagen
zoveel stokken om mee te gooien, niet om aan te
zien.
Toeval misschien?
Dit was ons
afscheid nemen van jou.
Je moet weten: we
houden voor altijd van jou!
Lieve Pasja,
voor altijd in ons hart
Lieve Pasja
Altijd was je om mij
heen.
Nooit voelde ik mij alleen.
Bijna je
hele leven heb ik samen met je gedeeld.
Nee
met jou heb ik me nooit verveeld.
Zes weken
oud, toen kwam je en ik ben meteen voor je
gezwicht.
Ja het was liefde op het eerste
gezicht.
Nog kan ik in mijn oren
jouw
vrolijke geblaf horen.
Ook kon het geblaf
onvriendelijk zijn.
Een inbreker in ons huis
vond dit niet fijn.
Want heel erg
geschrokken,
is hij haastig zonder buit
vertrokken.
Om even verderop naar de buren te
gaan,
waar hij wel zijn slag kon
slaan.
Zij hadden niet zo’n trouwe moedige
hond als jij,
dus was de weg voor hem daar
vrij.
Het was in november 2000, vandaar deze
gedachten nu weer.
En een half jaar later, in
mei 2001 was jij er plots niet meer.
Ach kon
ik je nog maar even aaien, knuffelen en bij je
zijn.
Na anderhalf jaar doet het verlies van
jou nog steeds veel pijn.
Geen dag gaat er
zonder dat ik aan je denk voorbij.
Het voelt
als gisteren voor mij !
Lieve Pasja voor
altijd in mijn
hart.
Lieve Balou
Jij, altijd zo vrolijk en blij,
bent na al die jaren niet meer bij mij.
De dierenarts heeft alles voor je gedaan,
toch werd je steeds zwakker en kon ook niet meer staan.
Wat heb je gevochten mijn lieve vriend,
dit had je toch echt niet verdiend.
Toen alle hoop was verdwenen,
moesten we die zware beslissing nemen.
Om jou zo te zien lijden konden wij ook niet meer aan
en kregen er toen toch vrede mee om je te laten gaan.
Ondanks dat je zo ziek op je kussen lag,
sloeg je nog even met je staart, die laatste dag.
Wat er toen door je heen ging zullen we nooit weten,
maar deze blijk van onvoorwaardelijke vriendschap zullen wij nooit vergeten.
Nu is het hier akelig stil en krijg ik steeds tranen van verdriet,
want jij, mijn allerliefste trouwe maatje bent er niet.
Het zal moeten wennen zo zonder jou...
O, wat hield ik veel van jou!
We gingen samen wandelen, zwemmen en altijd was je om mij heen
en nu zit ik hier overdag helemaal alleen.
Wij zijn je nu voorgoed kwijt, mijn lieve vriend,
maar jij hebt nu de rust die je verdient.
Ik herinner me jou in je goede tijd
en hoop dat het verdriet dan wat gemakkelijker slijt.
Lieveling weg van hier, maar voor altijd in mijn hart!
Zonder staart
Ooit ben ik eens mijn staart verloren
zomaar ineens was ik hem kwijt
Ik weet, zo ben ik niet geboren,
maar het zal wel wennen met de tijd.
De mensen lachen vaak om mij en roepen
"Stompie heeft geen staart"
Gelukkig heb ik nu een baas,
die mij met liefde zo aanvaardt.
Ze mogen om mij lachen hoor,
men krijgt er mij niet onder
Mijn naam draag ik met trots en eer,
want ik ben tenslotte heel bijzonder.
Mijn kat
Als ik mij alleen voel,
dan praat ik tot mijn kat.
Die zit dan stom te kijken
en knipoogt dan maar wat.
Hij draait ook met zijn oortjes
naar mijn stem geluid,
met zijn rode tongetje
een stuk zijn bekkie uit.
Het is alsof hij zeggen wil,
ach mens ga jij toch heen,
met een kat als ik bij jou
ben jij toch niet alleen.
Mijn hond
In deze harde wereld,
vol ellende en verdriet,
ben ik vaak onzeker
en vertrouw ik niemand niet!
Wat is er dan nog mooier
in dit korte bestaan,
om met mijn hond als vriend,
door het leven te gaan!
Mijn hond kan ik echt vertrouwen,
hij geeft mij vreugde en plezier
en zijn liefde zou mij nooit berouwen.
Daarom hou ik zoveel van mijn dier.
De kip
Er komt een eitje uit haar kont,
gekakel klinkt er door het hok,
jammer dat de boer het eitje vond,
de kip zit weer depressief op stok.
Waar doet ze het in vredesnaam voor,
haar hele leven is aan gort,
toch gaat ze met het leggen door,
anders eindigt ze bij de boer op het bord.
Paardenvriend
Jij bent mijn allerbeste vriend
als ik jou zie word ik goedgezind
je manen wapperend in de wind
en dan sierlijk in galop
dan voel ik de vrijheid
want jij en ik, dat is voor altijd !!
Dierenleed
De hond staat op de uitkijk,
zij wacht nog steeds op jou.
Hoe moet je haar vertellen,
van verliezen en van rouw.
Bij elke poort die open gaat,
of ze ziet kinderen op de fiets,
dan veert ze op, of blijft ze wachten,
een enkele kwispel, verder niets.
Ook als eens de deurbel gaat,
en iemand brengt een bezoekje,
komt ze kijken of jij het bent,
Want ook bij haar heb jij
een heel bijzonder hoekje.
Annita van Rumpt
Ooit eens (asielhonden)
Het is soms eenzaam in hun hok, ze dromen van de zon en van het gras,
ooit zagen ze door een raam hoe mooi het echte leven was.
Sommige kennen wel die knuffel en die aai, met wat hulp en aandacht, klaar voor een nieuw begin
Ze willen allemaal uw vriendje zijn en voor de meeste een deel van het gezin.
Toch zijn er enkelingen die besloten, ja een hond, leuk zo een held,
dat na het uitproberen de dagen in het asiel weer zijn geteld.
Waarom moeten ze dit doorstaan, dat dus sommige mensen hun denkwerk niet goed hebben gedaan.
Dit geldt trouwens voor alle dieren, begin er pas aan, als je er 100% achter kunt staan.
Een hond is meer dan eten en een mand en ja een hond uit een asiel heeft een verleden, dat is een feit.
Maar wat voor dier je ook neemt, het kost je sowieso energie en tijd.
Bespreek dus goed waar je aan begint, net zoals het nemen van een kind.
Je zit er een tijd aan vast en kinderen doe je ook niet weg en corrigeer je als je ze vervelend vindt.
Dit gedicht heb ik geschreven want ik maak het nu mee in het asiel van dichtbij
en wil op deze manier de mensen erop attenderen, de niet overwogen beslissingen maken me niet blij.
Namens de honden:
Wij huilen zacht en vragen, wie er voor ons vechten zal.
Voordat ik sterf wil ik slechts één ding, ooit nog eens spelen met een bal.
Opgedragen aan de asielhonden door Miranda Huurman